Janusz Korczak nas inspiruje…
Janusz Korczak nas inspiruje…
Dzieci – dumne miejcie zamiary,
górne miejcie marzenia
i dążcie do sławy.
Coś z tego zawsze się stanie.
Janusz Korczak
Chcemy, aby postać naszego patrona Janusza Korczaka, jego idee, myśli i całe jego życie było wciąż żywe i istotne dla naszego środowiska szkolnego, aby jego dzieło stanowiło źródło inspiracji nie tylko dla uczniów, ale też dla nauczycieli i rodziców. Dlatego w tym roku nasza szkoła realizuje szkolny program związany z tą wybitną postacią.
Planujemy: szkolenia i akcje związane z prawami człowieka, debatę oksfordzką, projekty klasowe, przygotowanie materiałów, gazetek i wystaw, zbiórki charytatywne, akcje czytelnicze, konkursy plastyczne, quizy i konkursy wiedzy, konkurs na komiks i na projekt muralu, wyłonienie najlepszej klasy na podstawie konkursu wiedzy o patronie. Podsumowaniem działań będzie Dzień Patrona – czyli święto naszej szkoły, które planujemy na 8 czerwca 2020 r.
Przypomnijmy, że … Janusz Korczak to wybitny pedagog – praktyk, który zafascynowany rozwojem dziecka stworzył literaturę pełną przemyśleń na temat rozwoju i potrzeb młodego człowieka. Jako jeden z pierwszych dostrzegł konieczność poszanowania praw dziecka. Był społecznikiem, który walczył o sprawiedliwszy świat. Pracując jako lekarz i pedagog chciał kształtować aktywnych ludzi, zdolnych do samostanowienia i tworzenia lepszej przyszłości. Trafił na najgorszy czas i ludzi zaślepionych ideologią faszyzmu. Wraz z innymi stał się jej ofiarą.
Aby poszerzyć wiedzę o jego życiu, działalności społecznej i publicystycznej naszego patrona polecamy multimedialny spacer po Warszawie Śladami Janusza Korczaka
https://liblink.pl/aXXk4xBmZW
Do przemyślenia!
Cytaty z pism Janusza Korczaka:
Dziecko ma prawo być sobą. Ma prawo do popełniania błędów. Ma prawo do posiadania własnego zdania. Ma prawo do szacunku. Nie ma dzieci – są ludzie
Dziecko – już mieszkaniec, obywatel i już człowiek. Nie dopiero będzie, a już. …. Lata dziecięce – to życie rzeczywiste, nie zapowiedź.
Jestem nie po to, aby mnie kochali i podziwiali, ale po to, abym ja działał i kochał. Nie obowiązkiem otoczenia pomagać mnie, ale ja mam obowiązek troszczenia się o świat, o człowieka.